عیوب و مضرات آپارتمان نشینی

امروزه بسیاری از مردم در آپارتمان ها منزل کرده و تعداد زیادی نیز در ساختمان های یک طبقه و یا به اصطلاح ویلایی سکونت دارند. اگرچه گرانی زمین و کمبود آن مخصوصاً در شهرها از عوامل مهم رویکرد مردم و دست اندرکاران بخش مسکن به سوی آپارتمان بوده است؛ ولی عامل فرهنگی را هم نباید از نظر دور داشت، زیرا چه بسا افرادی چنین می پندارندکه آپارتمان دارای به اصطلاح ” کلاس” بیشتر نسبت به ساختمان های ویلایی می باشد و یا آپارتمان را متمدن تر از سایر ساختمان ها می دانند و به همین علت این گونه افراد تمایل به آپارتمان نشینی دارند. ولی اگر قدری واقع بین باشیم خواهیم دید که آپارتمان برای سکونت، مکان مناسبی نبوده و دارای ایرادات و اشکالات زیادی است که در زیر به تعدادی از آن ها اشاره شده است:
۱- مشکلات اخلاقی
– ایجاد زمینه فساد در آپارتمان ها:
در آپارتمان ها به علت آن که ساکنان واحدها با هم راحت تر می توانند ارتباط برقرار کرده و حتی رفت و آمد کنند بدون این که از آپارتمان خارج شده و کسی هم متوجه شود (بخصوص برای فرزندان هنگامی که والدین آنها در منزل نیستند) واقعاً زمینه مناسبی برای فساد و انحرافات اخلاقی وجود داشته و این مسئله ای است که به تجربه ثابت شده است. از طرفی آپارتمان ها نسبت به ساختمان های ویلاییِ اطراف، ِاشراف و دید دارند و این مسئله تهدیدی اخلاقی نسبت به خانه های ویلایی است. علاوه بر آن بسیاری از آپارتمان ها روبروی هم قرار داشته و ساکنان آن ها می توانند واحدهای روبروی خود را بخصوص در شب به وضوح ببینند.

– تضعیف روابط با همسایه ها:
در فرهنگ بومی و اسلامی همسایه جایگاه بسیار والایی دارد که در روایات حضرات معصومین (ع) برای همسایه حتی حرمتی همچون حرمت مادر قائل شده اند. همچنین محدوده همسایگی از هر طرف تا چهل خانه محسوب می شود. بنابراین محدوده نسبتاً زیادی را در بر می گیرد. در روایات همچنین بین همسایه ها حقوقی تعریف شده که مراعات آن ها جزو وظایف شرعی است. متأسفانه در آپارتمان ها غالباً واحدهای آن آپارتمان فقط همسایه محسوب می شوند و به ندرت آپارتمان های کناری جزو همسایگان به حساب می آیند. در بعضی موارد دیده می شود که حتی ساکنان یک آپارتمان از ساکنان واحدهای همان آپارتمان بی اطلاع بوده، هیچگونه ارتباطی با آنها ندارند! این در حالیست که در گذشته همسایگان یار و غمخوار همدیگر بودند و این مسئله موجب آرامش و طیب خاطر هر کسی بود. البته مشکل ضعف ارتباط بین همسایگان در آپارتمان ها در ایران عمومیت ندارد که آن هم به علت خصوصیت مردم ایران است ولی مشکل فوق الذکر یکی از عوارض آپارتمان است.

۲- مشکلات پزشکی
– تخلیه نشدن انرژی کودکان:
کودکان از نظر جسمی و روحی – روانی نیاز به بازی، تحرک و حتی سر و صدا دارند. این در حالی است که به علت ایجاد مزاحمت برای همسایه ها(طبقات پایین و بالا و همسایه کناری واحدها) والدین به ناچار کودکان را از ایجاد سر و صدا و تحرک زیاد در آپارتمان نهی می کنند. بدین ترتیب کودکان کم تحرک شده و به مرور به علت تخلیه نشدن انرژی، دچار افسردگی و عوارض دیگر می شوند و بدین ترتیب نسلی افسرده، کم تحرک، چاق و … تحویل جامعه می شود. شاید گفته شود که در بیرون از آپارتمان غالباً پارک برای بازی وجوددارد ولی بازی درپارک همیشگی نیست وزمان وشرایط خاصی رامی طلبد. مثلاً کودکان نمی توانند به تنهایی به پارک بروند و وجود یک همراه برای آن ها ضروری است و یا هنگام شب استفاده از پارک مشکل است و … این محدودیت ها باعث تخلیه نشدن کامل انرژی و ایجاد مشکلات فوق الذکر می شود.

– عوارض وجود توالت در ساختمان:
چون بحث پزشکی در رابطه با مضرات آپارتمان مطرح است بعضی مطالب را ناگزیر صریح بیان می کنیم. در خانه های ویلایی غالباً توالت در کنار حیاط قرار داشته و با محل سکونت فاصله دارند. کسانی که احتیاج به تخلیه دارند، چون توالت از جمع و محل سکونت فاصله دارد با خیال راحت، تخلیه کاملی انجام می دهند. ولی در آپارتمان این گونه نیست، به ناچار هواکش را روشن می کنند که خود انرژی مصرف می کند حتی بعضی افراد شیر سیفونِ بدون تانکر را می کشند و حداقل یکصد لیتر آب آشامیدنی را به هدر می دهند. البته غالباً با وجود هواکش باز هم مقداری بوی توالت به داخل آپارتمان سرایت می کند که مشمئز کننده بوده و برای سلامتی مضر است. نکته مهم آن که کسانی که تخلیه کامل را انجام نمی دهند، به یبوست که مادرِ بسیاری از بیماری هاست مبتلا می شوند. امروزه در بسیاری از آپارتمان ها به علت کمبود مکان غالباً توالت و حمام را مشترک می سازند که این حالت علاوه بر مشمئز کننده بودن آن، مشکل نجس شدن حمام به علت اتصال رطوبت حمام به اطراف سنگ توالت، وجود دارد. البته این معضل مختص آپارتمان ها نبوده و در بعضی از خانه های ویلایی جدید نیز دیده می شود.

– ایجاد درد زانو به علت استفاده از پله:
اولاً استفاده از پله برای افراد مسن که غالباً به درد زانو، تنگی نفس، ضعف جسمانی و … مبتلا هستند بسیار مشکل می باشد و آن ها فقط در طبقه همکف راحت ترند ولی چون فقط یک طبقه همکف در آپارتمان وجود دارد، بسیاری از آن ها به ناچار در طبقات بالایی سکونت داشته و با این مشکلات دست و پنجه نرم می کنند. البته در صورت وجود آسانرو(آسانسور) این مشکل کمتر می شود.ثانیاً استفاده از پله حتی برای جوانان خود ایجاد کننده درد زانوبوده و برای سلامتی مضر است.

– ایجاد افسردگی و بی نشاطی به علت نداشتن حیاط شخصی، باغچه، حوض و … :
وجود حیاط در خانه های ویلایی مخصوصاً اگر دارای باغچه، حوض، درختان زیبا، گل و … باشد نشاط و صفای خاصی به خانه می دهد و غالباً لحظات و خاطرات بسیار خوشی را برای ساکنان آن به ارمغان می آورد. ولی در خانه های آپارتمانی حیاط یا بسیار کوچک است و یا فاقد باغچه است. در صورت وجود حیاط و باغچه، چون خصوصی نیست و جنبه عمومی برای تمام ساکنان آن آپارتمان را دارد اصلاً قابل مقایسه با حیاط خانه های ویلایی نیست به طوری که غالباً آپارتمان نشین ها حسرت داشتن خانه ویلایی با حیاط و باغچه را در دل دارند. این مسئله باعث کم نشاطی شده و زمینه های افسردگی در آپارتمان نشین ها را ایجاد می کند. طبیعتاً صاحبان خانه های ویلایی که حیاط مناسب و باغچه دارند دارای نشاط، شادابی و سلامتی بیشتری نسبت به آپارتمان نشین ها هستند.

۳- مشکلات ایمنی
– پرخطر بودن هنگام آتش سوزی:
آپارتمان ها در مقایسه با خانه های ویلایی نسبت به آتش سوزی پرخطرتر بوده و اطفاء آتش و نجات جان ساکنان آن ها سخت تر است. با این که تمهیداتی برای رفع این خطر اندیشیده شده است(که هزینه های زیادی دارد)ولی کماکان آپارتمان ها پرخطرترند. در خانه های ویلایی سرایت آتش از خانه ای به خانه دیگر به ندرت انجام می گیرد ولی در آپارتمان ها بخصوص واحدهایی که در طبقات بالای واحد آتش گرفته قرار دارند، احتمال سرایت آتش بسیار زیاد است. در مواردی دیده شده است که ساکنان طبقات بالایی فقط به علت استنشاق دود ناشی از آتش سوزیِ طبقات پایینی دچار خفگی شده و جان خود را از دست داده اند. از طرفی به علت ارتفاع، اطفاء آتش و نجات افراد گرفتار در آتش و یا در خطر آن، سخت تر است.

– پر خطر بودن نسبت به صاعقه، زلزله و طوفان شدید:
آپارتمان ها به علت ارتفاع زیاد بیشتر در معرض برخورد صاعقه قرار دارند. همچنین در مقابل زلزله و توفان شدید چنانچه از استحکام بالایی برخوردار نباشند پرخطر تر از ساختمان های ویلایی خواهند بود.

– مشکل تأمین امنیت و نگهداری وسائط نقلیه در آپارتمان هایی که نگهبانی یا پارکینگ ندارند:
در آپارتمان هایی که نگهبان و یا پارکینگ ندارند، به علت فاصله نسبتاً زیاد با وسائط نقلیه شان ،بیشتر در خطر سرقت و یا آسیب قرار دارند. ولی در خانه های ویلایی خودرو را داخل حیاط یا پارکینگ می گذارند و یا حداکثر جلوی خانه پارک می کنند، به همین علت امنیت آن ها بیشتر است.

۴- مشکلات دیگر
– مشکل حمل و نقل اثاث:
در آپارتمان حمل و نقل بیشتر وسایل بخصوص اثاثیه منزل هنگام اسباب کشی بسیار سخت و طاقت فرساست؛ زیرا در صورت وجود آسانرو(آسانسور) بسیاری از وسایل بزرگ از قبیل تخت و … می بایست از طریق راهرو جابجا شوند. به همین علت یکی از سخت ترین کارها برای آپارتمان نشین ها اسباب کشی است.

– مشکل نبود انباری:
در بعضی از آپارتمان ها به علت نبود انباری برای لوازم کمتر ضروری و یا غیرضروری، ساکنان آن ها با مشکل اثاث اضافی که جایی برای آن ها، ندارند مواجهند. از آن جهت که بیشتر آپارتمان ها کوچکند به همین علت اثاث اضافی آن ها بیشتر است.

– مصرف زیاد آب و برق:
در صورت وجود آسانرو انرژی الکتریکی زیادی صرف جابجایی آپارتمان نشین ها و وسایل آن ها می شود. شب های تابستان که هوا گرم است تقریباً تمام کولرهای آپارتمان ها روشن است در صورتی که در ساختمان های ویلایی بسیاری از افراد در حیاط و یا احیاناً بر روی بام می خوابند و در نتیجه برق و آب کمتری مصرف می کنند.

– کاهش نسل:
در آپارتمان به علت ایجاد صدا و مزاحمت برای همسایگان توسط فرزندان، آپارتمان نشین ها سعی می کنند کمتر فرزند داشته باشند و مالکان آپارتمان ها هم حتی الامکان از پذیرفتن مستأجرهای دارای فرزندان زیاد خودداری کرده، یا اجاره بها را افزایش می دهند. بدین ترتیب آپارتمان عملاً نقش مهمی در کاهش نسل آینده دارد به طوری که بیشتر ساکنان آن ها ترجیح می دهند حد اکثر دو فرزند داشته باشند.

– مغایرت با فرهنگ بومی:
همانگونه که در بالا اشاره شد خانه های ویلایی یا حداکثر دو طبقه که در قدیم کم و بیش وجود داشته اند، منطبق با فرهنگ بومی کشور است ولی آپارتمان یک چیز بیگانه ای است که ما آن را پذیرفته ایم. این در حالی است که حتی در کشورهای غربی هم از آپارتمان برای سکونت چندان استفاه نمی شود و بیشتر خانه های مردم امریکا و اروپا ویلایی بوده و آپارتمان ها غالباً در شهرهای بزرگ وجود داشته و به مراکز اداری و تجاری اختصاص دارد. از این جهت شاید آپارتمان برای ادارات و شرکت ها مناسب تر باشند، زیرا مراجعه کنندگان به آن ها ناچارنمی شوند مسافت زیادی را برای انجام کار خود طی کنند. ادارات و شرکت های بزرگ می توانند بخش های مختلف خود را در طبقات یک آپارتمان جای داده ، بدین ترتیب تمام یک اداره و یا شرکت بزرگ در یک آپارتمان قرار گیرد.

منبع مطالب:
http://www.tebyan-zn.ir