Originally posted 2024-03-18 22:16:48.
اصطلاح “اختلال طیف اوتیسم” و یا مخفف آن ASD، گروه اختلالات عصبی رشدی است که در دو حوزه کلی ارتباط و تعامل اجتماعی و رفتارها، علائق و فعالیتهای محدود و تکراری نقص دارند.
شدت اختلال طیف اوتیسم بر اساس نقصهای موجود در ارتباط اجتماعی و روند رفتارهای محدود و تکراری در سه سطح تعیین میگردد که با توجه به بالا رفتن درجه سطح آنها، میزان حمایت از آنها هم بالاتر میرود
با تغییر سن، رفتارهای این افراد نیز تغییر میکند، نشانههای این اختلال ممکن است با درجات مختلفی از معلولیت ذهنی نشان داده شود و هم بودی اختلالات طیف اوتیسم با سایر اختلالات مانند صرع و ADHD که این خود تشخیص را پیچیدهتر میسازد.
معیارهای تشخیص این بیماری عبارتند از نقص در رفتارهای متقابل اجتماعی-هیجانی، نقص در رفتارهای ارتباطی غیرکلامی، نقص در ارتباط غیرکلامی، داشتن حرکات فیزیکی کلیشهای و تکراری، نابهنجاری در تماس چشمی و زبان بدن یا نقص در درک روشهای غیرکلامی، واکنشهای افراطی یا تفریطی در مقابل محرکهای حسی یا علایق غیرمعمولی به بعضی جنبههای حسی محیط که ممکن است در هر فردی تعدادی از این علائم وجود داشته باشد