پایگاه تحلیلی و خبری دانستنی نیوز
پیکر فردوسی‌پژوهِ معاصر و از چهره‌های ماندگار حوزه‌ی حقوق و ادبیات ایران، در نیشابور به خاک سپرده شد.
ندوشن سرودن شعر را از ۱۲ سالگی آغاز کرد اما برای تحصیل رشته حقوق را انتخاب کرد و در دانشکده حقوق دانشگاه تهران کارشناسی حقوق گرفت.
در دههٔ سوم زندگی، برای تکمیل تحصیلات به اروپا رفت و از دانشکده حقوق دانشگاه سوربن فرانسه در حقوق بین‌الملل دکترا گرفت.
او سال ۱۳۳۴ به ایران بازگشت و چند سال قاضی دادگستری شد ولی با توجه به عدم تناسب این شغل با روحیه‌اش به تدریس حقوق و ادبیات در برخی دانشگاه‌ها پرداخت.
به‌سبب آثارش در ادبیات خیلی زود عضو هیئت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد و به تدریس نقد ادبی و سخن‌سنجی، ادبیات تطبیقی و …. پرداخت.
وی پس از تدریس دروس بسیاری در زمینه‌های ادبیات، حقوق و اقتصاد، در مهر ماه سال ۱۳۵۹، با تقاضای خود، از دانشگاه بازنشسته شد؛ ولی همچنان فعالیت خود در زمینه‌ی نویسندگی و مترجمی را ادامه داد.
محمدعلی اسلامی ندوشن در مدت ۷۰ سال، بیش‌از ۷۰ کتاب و صدها مقاله درباره فرهنگ و تاریخ ایران و ادبیات فارسی نوشت.
اگر تنها به بخشی از فعالیت‌های او در پاسداشت ادبیات فارسی بخواهیم اشاره کنیم باید از تأسیس فرهنگ‌سرای فردوسی و انتشار فصل‌نامهٔ هستی نام ببریم.
او بسیار علاقه‌مند به ایران و حتی در سال‌های های دور از وطن نیز به ترجمه آثار نویسندگان جهان در خصوص ایران می‌پرداخت.
ندوشن در یکی از آثارش در خصوص ایران نوشته بود «من در قعر ضمیر خود احساسی دارم و آن این که رسالت ایران به پایان نرسیده‌است و شکوه و خرمی او به او باز خواهد گشت. من یقین دارم که ایران می‌تواند قد راست کند و آنگونه که درخور فرهنگ تمدن و سالخوردگی اوست نکته‌های بسیاری به جهان بیاموزد»
دکتر اسلامی ندوشن در پنجم اردیبهشت ۱۴۰۱ در تورنتو کانادا درگذشت و به صورت امانی در آنجا در آرامگاهی موقت سپرده شد.
سرانجام پس از حدود ۱۸ ماه از درگذشت محمدعلی اسلامی ندوشن، پیکر او به ایران بازگشت و امروز در نیشابور به خاک سپرده شد
در انتهای مراسم تشییع و خاکسپاری دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن وصیت‌نامه وی توسط محمدجواد حق‌شناس به عنوان وکیل خانواده اسلامی ندوشن قرائت شد.
متن وصیت‌نامه به شرح زیر است:
«خواست من است که چون روز محتوم فرار رسد جنازه را از دانشگاه تهران گذرانده به نیشابور انتقال دهند و از آنجا ببرند و در دامنه کوه بینالود به خاک بسپارند. خراسان پرتاریخ‌ترین ایالت ایران است و نیشابور فراکشیده‌ترین شهر ایران. اگر فوت من در خارج از ایران صورت گرفت جنازه به ایران انتقال داده شود.
آنچه از من برجای مانده کتاب‌هاست؛ امتیاز چاپ و تجدید چاپ آن را به نهاد آرامگاه فردوسی واگذار می‌کنم. عواید حاصل از آن‌ها به عنوان حق‌التالیف، صرف گل‌کاری و زیباسازی محوطه آرامگاه و جاده مشهد به توس خواهد شد. امیدوارم که این خواست‌ها به خوبی اجرا شود.
از خانواده، همسر، دوستان و خوانندگانم خداحافظی می‌کنم. بر روی گور من علاوه بر اسم، تاریخ تولد، و مرگ، این بیت حافظ نوشته خواهد شد: اگر از پرده برون شد دل من عیب مکن/ شکر ایزد که نه در پرده پندار بماند»
